Aktualizacje dokonywane w programie PŁACE w roku 2000

Uwaga: Na poniższej liście modyfikacje najświeższe umieszczono najwyżej.

Wersja programu 2000.11.a (22.11.2000)

1. Poszerzenie możliwości drukowania przelewów wg nowego wzoru. W punkcie programu Listy płac / Przelewy bankowe (nowe) / Ustaw parametry można dodatkowo wybrać jako sposób wydruku przelewów "Dwa pełne + dwa skrócone na A4". W tym sposobie wydruku, który również wymaga zaopatrzenia się w specjalne formularze, nie ma problemu z zadrukiem formularza w niektórych drukarkach (nie ma problemu zbyt małych marginesów). Dla tego sposobu wydruku można niezależnie od pozostałych sposobów, ustawić lewy i górny margines oraz odstęp odcinków w pionie. Wydruk zaprojektowno dla formularza produkowanego przez firmę MediaBank S.A. Typowe ustawienia odstępów dla tego formularza wynoszą:
   Lewy=0,5 cm; Górny=8,0 cm; Odstęp w pionie=10,6 cm

2. Zmiany przy przeliczaniu PIT-11. W przypadku, gdy w rubrykach deklaracji PIT-11 o numerach 38, 43, 46, 49, 52, 55, 58, 62, 66, 70 (dochód) wychodzi liczba ujemna, Urzędy Skarbowe polecają wpisywać kwotę zerową. Obecnie przy aktualizowaniu rubryk wyliczanych deklaracji, do których zalicza się kwoty dochodu, rubryki te przyjmują wartość nieujemną. Dla już wyliczonych deklaracji, aby uaktualnić odpowiednie rubryki, należy w dowolnej rubryce przychodu 2 razy nacisnąć klawisz Enter.

Wersja programu 2000.10.a (24.10.2000)

1. Nowy wzór zlecenia przelewu. Polskie banki wprowadzają stopniowo nowy, uniwersalny wzór druku "Polecenie przelewu/wpłata gotówkowa". Druki te zostały zaprojektowane tak, aby ich treść można było odczytać automatycznie techniką OCR. Zlecenia przelewu składane na formularzach według starego wzoru będą jeszcze przez większość banków przyjmowane, jednak niektóre z nich, np. KB PBI, już teraz zaprzestaje przyjmowania zleceń na starych drukach. W programie wprowadzono zatem dwa niezależne systemy tworzenia i drukowania zleceń przelewów. Pierwszy z nich, używany w dotychczasowych wersjach programu, jest dostępny w punkcie menu Listy płac / Przelewy bankowe (stare). Zakres funkcjonalny udostępniany w tym punkcie programu pozostaje bez zmian. Różnica polega na tym, że obsługę listy naszych rachunków bankowych przeniesiono z punktu menu głównego Słowniki do menu uzyskiwanego po wybraniu pozycji Przelewy bankowe (stare). Poprawiono również wydruk serii przelewów. W poprzedniej wersji programu dla niektórych drukarek przy wielu kolejnych drukowanych przelewach była niekiedy zgłaszana niegotowość drukarki. Obecnie gotowość drukarki jest badana jedynie przed rozpoczęciem wydruku pierwszego przelewu z serii.

2. Obsługa przelewów według nowego wzoru. W nowym punkcie menu Listy płac / Przelewy bankowe (nowe) uzyskujemy dostęp do obsługi przelewów według nowego wzoru. Z uwagi na to, że zakres i układ informacji na starym i nowym druku jest inny, niemożliwe okazało się bezpośrednie wykorzystanie dotychczasowych struktur danych. Dlatego użytkownik musi mieć na względzie, że dane dla starych przelewów są zupełnie niezależne od danych dla nowych przelewów. Jakakolwiek operacja w punkcie dot. przelewów starych nie ma wpływu na dane związane z przelewami nowymi (i odwrotnie). Dotyczy to nie tylko danych odbiorców przelewów (wierzycieli), ale również naszych rachunków bankowych (dane dłużnika). W obecnej wersji programu wydruk może odbywać się albo poprzez zadrukowanie standardowego formularza z kopiami (możliwe na drukarkach igłowych) albo poprzez zadrukowanie specjalnego formularza zawierąjacego 4 odcinki na kartce formatu A4. Formularze takie są produkowane przez niektóre firmy poligraficzne i są przeznaczone specjalnie dla posiadaczy drukarek igłowych lub atramentowych. W tym przypadku dla drukarek sterowanych językiem PCL wydruk odbywa się w trybie "landscape" (druk obrócony o 90°)

Wywołanie w menu punktu Listy płac / Przelewy bankowe (nowe) powoduje wyśietlenie następującej listy operacji:

• Utwórz przelewy dla wybranych list. Funkcja ta działa podobnie, jak w przypadku starych przelewów.

• Przeglądaj/drukuj utworzone przelewy. Funkcja ta działa podobnie, jak w przypadku starych przelewów. Zakres operacji możliwych na wyświetlonej liście jest taki, jak dotychczas. Przy przeglądaniu przelewów dostępna jest nowa funkcja eksportu przelewów, uzyskiwana klawiszami Alt+R. Uwaga: w menu na dole ekranu nie zmieściła się informacja, o tym, że klawisz Enter umożliwia edycję danych pojedynczego przelewu (tak jak dotychczas).

• Nasze rachunki bankowe. Tu można dopisywać i zmieniać dane dot. naszych rachunków bankowych. Sposób obsługi podobny, jak dla stzrych przelewów.

• Ustaw parametry. W tym punkcie można zmieniać sposób wydruku przelewów, parametry związane z ich wydrukiem, oraz parametry związane z eksportem przelewów do plików zewnętrznych. Przeznaczenie poszczególnych parametrów jest następujące:

• Sposób wydruku. Można wybrać zadrukowanie jednego odcinka z kopiami lub 4-odcinkowego formularza A4.
• Parametry dla sposobu 1 (4 odcinki na kartce A4). W cm należy podać marginesy (lewy i górny), określające miejsce na formularzu, gdzie ma rozpocząć się wydruk. Dokładność pozycjonowania wynosi ok. 2,1 mm w pionie i 2,5 mm w poziomie. Należy również podać odstępy między odcinkami w poziomie (typowo 15cm) i pionie (typowo 10,6cm).
• Parametry dla sposobu 2 (jeden odcinek z kopiami). W cm należy podać marginesy (lewy i górny), określające miejsce na formularzu, gdzie ma rozpocząć się wydruk.
• Znaki obok kwoty przy wydruku. Niektóre banki zalecają poprzedzać i kończyć zapis kwoty co najmniej dwoma znakami gwiazdki. Należy wpisać znaki ** lub rubrykę pozostawić pustą, gdy nie chcemy obok kwoty żadnych znaków.
• Eksport do folderu. Ten parametr jest związany z eksportowaniem danych o przelewach dla innych programów i określa w jakim folderze należy umieścić plik eksportowy, np. C:\TEMP

• Importuj stare przelewy. Ten punkt umożliwia przeniesienie dotąd zgromadzonych danych dot. przelewów do modułu obsługi nowych przelewów. Operację tę należy wykonać wtedy, gdy zdecydujemy się na prowadzenie przelewów według nowego wzoru i chcemy zaoszczędzić sobie kłopotu z ponownym wprowadzanie danych. Po operacji importu należy sprawdzić poprawność nazw odbiorców, ich adresów, a także danych w opisach własnych rachunków bankowych. Przy operacji importu przyjęto, że w starym module obsługi przelewów 2 pierwsze linie nazwy wierzyciela lub dłużnika zawierają jego nazwę, a 2 następne jego adres. Jeżeli użytkownik wpisywał te dane inaczej, będzie konieczne zmodyfikowanie zapisów.

3. Eksport danych o przelewach do programu "Przelew KB". Przy przeglądaniu przelewów dostępna jest funkcja eksportu przelewów do pliku w formacie akceptowanym przez program "Przelew KB". Program ten jest rozprowadzany nieodpłatnie przez bank KB PBI wśród swoich klientów i służy do składania zleceń przelewów w formie elektronicznej (na dyskietce). Jest to bardzo wygodna i pewna forma składania zleceń i eliminuje wiele kłopotów i kosztów związanych z drukowaniem przelewów. W przyszłości jest planowane poszerzenie możliwości eksportu również w innych formatach. Aby zapewnić prawidłową współpracę obydwu programów, należy w programie "Przelew KB" zadeklarować nowy format importu przelewu ( w menu wybrać Dane pomocnicze / Formaty importu przelewów, a następnie nacisnąć przycisk Dodaj.). Wyświetlone okno dialogowe należy wypełnić ściśle według wzoru:
   
   
   
   Sposób importowania przelewów jest opisany w instrukcji obsługi programu "Przelew KB". Przy importowaniu należy z dostępnych formatów wybrać "Format programu Kumar Płace".
   
   Uwagi dot. kłopotów i trudności związanych ze stosowaniem nowego formularza przelewu. Standardowe formularze (1+3 kopie) dostępne w bankach lub na poczcie służą do wypełniania ręcznego lub na maszynie do pisania. Nie nadają się do drukarek laserowych i atramentowych. Od biedy można je użyć do zadrukowania w drukarkach igłowych, ale tylko takich, które mają wystarczającą moc uderzenia igieł (aby kopie były czytelne) i pozwalają drukować bardzo blisko górnej krawędzi arkusza papieru. Dla drukarek laserowych i atramentowych dostępne są specjalne arkusze A4 z wydrukowanymi 4 odcinkami w odpowiednich kolorach, służące do zadrukowania. Jednak w tym przypadku pojawia się problem marginesów. Wiele drukarek nie potrafi drukować dostatecznie blisko krawędzi papieru i prawidłowy zadruk formularza jest niemożliwy (dla niektórych drukarek wystarczy nieco zmienić ułożenie papieru w podajniku, aby wyeliminować tę wadę). Pozostaje pytanie, czy program sam nie może wydrukować przelewu formularza wraz z rubrykami. Teoretycznie jest to możliwe , ale aby zachować zgodność ze wzorem należałoby drukować w kolorze. W praktyce biurowej oznaczałoby to stosowanie drukarek atramentowych, które w kolorze drukują bardzo wolno. Najpraktyczniejszym wyjściem jest stosowanie elektronicznych metod przekazywania informacji, o ile bank taką formę przewiduje.

Wersja programu 2000.9.a (19.09.2000)

1. Nowe wersje formularzy PIT. Zaktualizowano obsługę formularzy deklaracji i informacji podatkowych PIT-11 (wersja 8), PIT-4 (wersja 10) i PIT-8B (wersja 8). W przypadku PIT-11 i PIT-8B doszło do uproszczenia - składki na ubezp. społeczne i zdrowotne podaje się w łącznej kwocie bez podziału na kategorie przychodów. Z uwagi na to, że w 2000 roku nadal obowiązuje ograniczenie wysokości składki zdrowotnej do wysokości zaliczki na podatek (art.169g ustawy o ubezp. zdrowotnych), przyjęto przy automatycznym przeliczaniu deklaracji, że składka zdrowotna odliczona jest równa składce pobranej, przy czym jak zwykle, istnieje możliwość ręcznego wpisywania wszystkich kwot. Drugie strony formularzy PIT-11 i PIT-8B są obecnie znów drukowane w trybie portretowym, co eliminuje kłopoty użytkowników niektórych typów drukarek.

Wersja programu 2000.6.c (14.07.2000)

1. Wprowadzone zmiany w wersji 2000.6.c programu "Płace" mają na celu dostosowanie go do nowej wersji 2.02.008 programu "Płatnik". W nowej wersji "Płatnika" kody tytułów ubezpieczeń 0410 i 0420 pozwalają na umieszczanie informacji o składkach zdrowotnych na deklaracji RZA (poprzednia wersja "Płatnika" zgłaszała w takich przypadkach błąd). W związku z powyższym przy eksporcie danych dla deklaracji RZA kody 0410 i 0420 będą uwzględniane, tak aby zachować zgodność z wymaganiami programu "Płatnik".

Wersja programu 2000.6.b (04.07.2000)

1. Zestawienia dla kas chorych. Kasy chorych nakładają na płatników obowiązek sporządzania zestawień osób, dla których pobrano składkę zdrowotną w ograniczonej wysokości lub nie pobrano jej wcale. Sytuacje takie występują dla osób o bardzo małych dochodach (np. dla uczniów). Na skutek działania przepisu 169g ustawy o ubezpieczeniach zdrowotnych składka na ubezpieczenie zdrowotne pracowników nie może przekroczyć zaliczki na podatek dochodowy. W niektórych przypadkach składka zdrowotna pobrana jest niższa od pełnej składki należnej. Aby wykonać zestawienie należy wybrać punkt menu Listy płac / Zestawienie dla kasy chorych. Następnie należy podać zakres dat. W zestawieniu zostaną uwzględnione listy wypłacone w podanym zakresie dat. Należy również podać symbol kasy chorych, do której zamierzamy przekazać zestawienie. Różni pracownicy mogą należeć do różnych kas chorych. Zestawienie obejmie tylko tych, którzy należą do podanej kasy chorych. Należy również wpisać 4-wierszowy opis zestawienia. Tekst ten zostanie wydrukowany przed tabelą (w nagłówku wydruku). Po zatwierdzeniu parametrów zestawienia zostanie wyświetlona tabela, zawierająca spis osób, dla których wykryto ograniczenie skł. zdrowotnej. Wyświetloną tabelę można poddawać edycji, tzn. zmieniać pozycje, dopisywać wiersze (klawisz Tab), usuwać wiersze (klawisz F8). Zestawienie zawiera następujące dane pracownika:
   
   Nazwisko i imię, Adres zamieszkania, PESEL, NIP, Podstawa należnej składki, Składka należna (pełna), Składka pobrana, Procent składki, Różnica.

   Aby wydrukować zestawienie należy użyć kombinacji klawiszy Alt+W.

2. Symbol kasy chorych. Na głównej kartotece osobowej widnieje dodatkowa rubryka, w której należy umieścić kod kasy chorych, do której należy pracownik. Jednocześnie zlikwidowano na tym formularzu pozycje nazwy i numeru konta dla banku nadrzędnego (nieaktualne).

Wersja programu 2000.6.a (15.06.2000)

1. Deklaracje RSA z kodem świadczenia/przerwy 220. Jeżeli pracownikom wypłaca się składniki wynagrodzenia przysługujące w okresie niezdolności do pracy i nie uwzględnia się ich w podstawie wymiaru wypłaconego za czas tej niezdolności wynagrodzenia lub zasiłku, to takie składniki wynagrodzenia należy rejestrować i sporządzać dodatkowe deklaracje RSA wpisując w pozycji "Kod świadczenia/przerwy" kod 220. Typowym przykładem jest wypłacanie dodatku stażowego w pełnej wysokości nawet wówczas, gdy pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim. Należy zwrócić uwagę, że ta część dodatku stażowego, która przypada na dni niezdolności do pracy, powinna być wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezp. społeczne. Ponadto, jeżeli niezdolność do pracy jest finansowana ze środków ZUS (np. zasiłek chorobowy), to od tej części dodatku stażowego nie powinno się również naliczać składki zdrowotnej. Z powyższego wynika, że jeżeli stażowe wypłaca się w pełnej wysokości (nie wlicza się go do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku), to w programie należy zadeklarować 3 składniki wynagrodzenia związane z dodatkiem stażowym, np.:
   
   

   Symbol składnika	Zastosowanie	Wchodzi do podst. skł. na ubezp.społ.	Wchodzi do podst. skł. zdrowotnej
   B11	Część dodatku stażowego wypłacana w związku z przepracowanym czasem pracy.	Tak	Tak
   B12	Część dodatku stażowego wypłacana w związku z przebywaniem na "chorobowym" płatnym ze środków pracodawcy	Nie	Tak
   B13	Część dodatku stażowego wypłacana w związku z nieprzepracowanym czasem pracy - zasiłek finansowany przez ZUS	Nie	Nie

   Suma składników B11+B12+B13 powinna w sumie dać pełną kwotę dodatku stażowego. W algorytmie naliczania powinno się uwzględnić odpowiednio naliczanie składników B11, B12 i B13.
   W poprzednich wersjach programu przy eksporcie danych do "Płatnika" dla deklaracji RSA informacje o składnikach wynagrodzenia z kodem 220 nie były przekazywane i trzeba było je uzupełniać "ręcznie". Począwszy od wersji 2000.6.a program jest w stanie sporządzić odpowiednie zapisy automatycznie. W tym celu w pliku SPECYF.PAR, dostępnym w pozycji menu Konfiguracja / Parametry zawarte w plikach *.PAR, należy umieścić zapis, który pozwoli programowi zorientować się, które kody świadczeń/przerwy należy powiązać z jakim składnikiem wynagrodzenia.

   Dla powyższego przykładu zapis powinien być następujący:

   ROZL_SKL_220 = B12: 331,332,333,334 ; B13 : 313,314,312,311,212

   Ponieważ składniki B12 i B13 naliczane są w łącznej wysokości, niezależnie od tego ile zwolnień przypada na jeden miesiąc, czasami zachodzi potrzeba rozdzielenia kwot naliczonych w składnikach B12 i B13, dopasowując je do każdego zwolnienia. Kwoty te program rozdziela proporcjonalnie do dni nieobecności w odniesieniu do łącznej ilości dni nieobecności. Na przykład:

   Pracownik korzystał ze zwolnienia:

   1. W okresie 01.06.2000 do 03.06.2000 (3 dni) - kod świadczenia 331 (wynagr. za czas choroby)

   2. W okresie 11.06.2000 do 15.06.2000 (5 dni) - kod świadczenia 331 (wynagr. za czas choroby)

   3. W okresie 16.06.2000 do 20.06.2000 (5 dni) - kod świadczenia 313 (zasiłek chorobowy)

   Pełna kwota dodatku stażowego wynosi 1000 zł, z tego na poszczególne kategorie:

   B11: 566,66 zł

   B12: 266,67 zl (dot. poz. 1 i 2)

   B13: 166,67 zł (dot. poz. 3 )

   Przy eksporcie danych RSA do "Płatnika", oprócz dwóch wpisów z kodami 331 i jednego z kodem 313 program dodatkowo utworzy 3 wpisy z kodem 220 z następującymi kwotami:

   Dla poz.1: 266,67 * (3/8) = 100,00 zł

   Dla poz.2: 266,67-100,00 = 166,67 zł

   Dla poz.3: 166,67

   Uwaga: Jeżeli regulamin wynagradzania nie przewiduje wypłacania składników wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy lub są one wliczane do podstawy świadczenia, to parametru ROZL_SKL_220 w ogóle nie należy umieszczać w pliku parametrów SPECYF.PAR.

Wersja programu 2000.3.a (30.03.2000)

W tej wersji w sposób znaczący zmieniono wewnętrzną strukturę baz danych programu, aby wyeliminować niektóre niedogodności występujące w poprzednich wersjach. Wprowadzono również modyfikacje mające na celu lepsze przystosowanie do wymagań ewidencji ZUS i dokładniejsze dopasowanie do programu Płatnik. Usunięto zauważone błędy. Oto opis zastosowanych modyfikacji:

1. Słownik tytułów ubezpieczenia. W punkcie menu Słowniki / Tytuły ubezpieczenia można wprowadzić listę używanych w naszej firmie kodów tytułów ubezpieczenia. Te 4-cyfrowe kody powinny oczywiście być zgodne z systematyką stosowaną przez ZUS. Kompletna lista tych kodów jest bardzo obszerna, ale my musimy wprowadzić tylko te, które mogą być użyte. Nowe pozycje w tabeli można dopisywać (klawisz Tab), usuwać (klawisz F8) oraz zmieniać kod i opis (klawisz F4). Słownik tytułów ubezpieczenia może być wywoływany w wielu punktach w programie (np. na formularzu angażu) w celu wyboru odpowiedniego kodu ze słownika. Przy tej okazji zawsze możliwa jest modyfikacja zawartości słownika, w tym dopisywanie nowych, dotąd nie uwzględnionych pozycji.
   
   
2. Stosowanie kodów tytułu ubezpieczenia. Kod ten jest bardzo istotny, jeżeli chodzi o prawidłowe rozliczenia z ZUS-em. Wypłaty wynagrodzeń, przy sporządzaniu deklaracji imiennych, powinny być łączone według tego kodu. Korygowanie błędów zaokrągleń składek wprowadzone w wersji 99.10.a powinno również działać w obrębie każdego kodu tytułu ubezpieczenia niezależnie. W wersji 2000.3.a uczyniono zadość tym postulatom. Obecnie na każdym angażu należy odpowiednio uzupełnić ten kod, dodając również kod stopnia niepełnosprawności i kod prawa do emerytury lub renty. Przy sporządzaniu list dodatkowych i list ZUS również pojawia się nowa rubryka zawierająca te kody. Przy eksporcie danych do programu Płatnik dane dot. kodu tytułu ubezpieczenia zostają prawidłowo uwzględnione (nie ma potrzeby korygowania lub uzupełniania).
   
   
3. Połączenie angaży i kart obliczeniowych. W poprzedniej wersji programu w niektórych przypadkach pojawiały się problemy z powiązaniem kart obliczeniowych, czyli formularzy zawierających szczegółowe dane do obliczenia wynagrodzenia, z angażami. Problem powstawał w momencie wejścia do funkcji obsługi angaży, kiedy to program "na własną rękę" dokonywał przypisania istniejących kart obliczeniowych do angaży, nie zawsze czyniąc to zgodnie z intencją użytkownika. W nowej wersji programu radykalnie rozwiązano ten problem poprzez połączenie angażu i karty obliczeniowej w jeden twór, stanowiący nierozerwalną całość. Po tej zmianie każdy angaż zostaje "przedłużony" o dane występujące na karcie obliczeniowej. Powoduje to oczywiście powiększenie objętości danych, co przy pojemnościach współczesnych dysków twardych jest bez znaczenia. Pojęcie "karta obliczeniowa" traci rację bytu. Dane angażu podzielono na 2 części, wyświetlane na 2 zakładkach. Pierwsza zakładka zawiera dane podstawowe, takie jak data zatrudnienia i zwolnienia, przynależność do grupy pracowniczej, kod tytułu ubezpieczenia, itp. Druga zakładka jest odpowiednikiem karty obliczeniowej i zawiera szczegółowe dane potrzebne przy naliczaniu listy podstawowej. Użytkownik może błyskawicznie przełączać się między tymi 2 formularzami naciskając klawisz F2. Każdy angaż może zostać oznaczony jako aktywny lub nieaktywny. Tylko angaże oznaczone jako aktywne mogą zostać uwzględnione przy naliczaniu listy podstawowej (drugim warunkiem jest, aby z dat zatrudnienia i zwolnienia wynikało, że dla miesiąca księgowego naliczanej listy pracownik jest zatrudniony przynajmniej przez część miesiąca). W nowej wersji programu zamiast punktów menu Kartoteki / Angaże i Kartoteki / Karty obliczeniowe znajdziemy odpowiednio Kartoteki / Angaże wszystkie i Kartoteki / Angaże aktywne.
   
   Kartoteki / Angaże wszystkie. W tym punkcie uzyskujemy dostęp do danych wszystkich angaży wprowadzonych dla poszczególnych pracowników. Tak więc tu można odczytać cały przebieg zatrudnienia pracownika, wszystkie zmiany dot. stawek, przynależności do grup pracowniczych, itp.
   
   Znakiem gwiazdki są oznaczone angaże aktywne. Zmianę aktywności angażu uzyskujemy poprzez naciśnięcie klawisza spacji lub "A". Po naciśnięciu Enter są wyświetlane podstawowe dane angażu. Dostęp do danych szczegółowych uzyskujemy po naciśnięciu F2.
   
   Kartoteki / Angaże aktywne. W tym punkcie uzyskujemy dostęp do danych angaży oznaczonych jako aktywne, czyli służących do naliczania bieżących wypłat podstawowych. Wyświetlone pozycje są domyślnie uszeregowane według grup pracowniczych, ale klawiszem F2 można ten szyk zmienić. Po wybraniu pozycji i naciśnięciu Enter wyświetlane są szczegółowe dane do obliczeń zawarte w angażu. Klawisz F2 udostępnia pierwszą zakładkę angażu, zawierającą jego dane podstawowe.
   
   
4. Deklaracja RZA. Program może teraz eksportować dane do deklaracji RZA dla programu "Płatnik". Aby wypłata mogła zostać uwzględniona przy eksporcie musi być oznaczona odpowiednim kodem tytułu ubezpieczenia i nie powinna zawierać składek na ubezpieczenia społeczne (tylko składkę zdrowotną). Dostęp do funkcji eksportu danych do deklaracji RZA uzyskujemy w punkcie Kartoteki / Eksport danych do "Płatnika" / Raporty imienne RZA.
   
   
5. Wydruki zbiorcze PKZP i pożyczek mieszkaniowych. Dodano wydruki zbiorcze zawierające sumy obrotów i sald dla pożyczek PKZP, wkładów PKZP i pożyczek mieszkaniowych. Dostęp do wydruku dla pożyczek i wkładów otrzymujemy po wejściu w punkt Kartoteki / Kartoteki PKZP i FM / Kartoteka pożyczek i wkładów PKZP i naciśnięciu Alt+W. Analogicznie wydruk uzyskuje się dla pożyczek mieszkaniowych.
   
   
6. Poprawne badanie salda kont PKZP i FM. W poprzednich wersjach programu funkcja SALDOKONTA() badająca salda PKZP i FM (używana niekiedy w algorytmach naliczania list podstawowych do ograniczania potrąceń składek) zwracała nieprawidłowe wartości dla powtórnych naliczeń (przy pierwszym naliczeniu działała prawidłowo). Skorygowano działanie tej funkcji tak, aby nie uwzględniała w saldzie potrącenia wynikającego z poprzedniego naliczenia bieżąco naliczanej listy.

Wersja programu 2000.1.a (21.01.2000)

1. Nowa wersja deklaracji PIT-40. Dostosowano program do zmienionej deklaracji PIT-40, uwzględniającej składki na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne. W punkcie menu Konfiguracja / Wyjściowe składniki płac należy w kolumnie "Rubr. PIT-40" określić sposób uwzględniania każdego składnika w deklaracji PIT-40. Czyni się to w sposób analogiczny, jak dla deklaracji PIT-11. Deklarację tę można drukować, tak jak dotąd, z ramkami ciągłymi, uproszczonymi lub na oryginalnych formularzach.